Kiltunnel kilt Dordrecht
De Kiltunnel is anno 2020 financieel gezond. Maar dat is wel eens anders geweest. De aannames die in de planfase werden gedaan, bleken veel te rooskleurig. In 1982 bracht de Kiltunnel de gemeente Dordrecht zelfs op de rand van bankroet. Het comité ‘Kiltunnel kilt Dordrecht’ stuurde duizenden ansichtkaarten naar het kabinet Van Agt II.
Het financiële drama dat zich in de jaren `80 van de vorige eeuw afspeelde, ontstond door veel hogere kosten en een veel lager aantal tol betalende passanten. Op basis van de prognose voor de bouwkosten, de exploitatie en het aantal passanten ging men ervan uit dat de tolinkomsten voldoende zouden zijn voor een gezonde exploitatie. De tolheffing kon gelijk zijn aan het pontgeld, zodat bewoners van de regio wel een veel betere verbinding zouden krijgen, maar daarvoor niet extra hoefden te betalen. De tolheffing is gedurende meer dan veertig jaar op hetzelfde niveau gebleven (de veerpont kostte fl. 2,95 + fl. 0,50 per inzittende, anno 2020 kost een passage met Telecard € 1,45), maar de optimistische voorspellingen van het stichtingsbestuur hadden wel enorme consequenties voor de deelnemende gemeenten en de provincie Zuid-Holland.
Oplopende kosten
In eerste instantie dacht men de tunnel voor 72 miljoen gulden te kunnen bouwen. Op het moment dat het definitieve besluit tot aanleg werd genomen, was de raming al bijgesteld naar 92 miljoen gulden. Bij de oplevering in 1977 stond de teller inmiddels op 142 miljoen gulden, onder andere omdat het project werd uitgebreid met een aansluiting op de A16. Bij de prognose voor het aantal passerende voertuigen was men onder andere uitgegaan van een explosieve groei van ’s-Gravendeel. Het aantal voertuigen bleef in het eerste jaar steken op gemiddeld 3.000 per dag. Terwijl op het drievoudige was gerekend.
Actiecomité
In 1981 had de Kiltunnel een exploitatietekort van 18 miljoen gulden, waarvoor de provincie en de betrokken gemeenten moesten opdraaien. Zij hadden zich immers garant gesteld. In 1981 kwam het ‘Kiltunnel kilt Dordrecht’ in actie. Bij de tunnel werd een manifestatie georganiseerd tegen de dreigende bezuinigingen en lastenverzwaringen voor de bevolking als gevolg van de tekorten bij de Kiltunnel. Beide tunnelbuizen werden enkele uren geblokkeerd. De gemeente Dordrecht dreigde zelfs het Rijk voor de rechter te dagen. Na een motie in de Tweede Kamer werd besloten dat het Rijk gedurende tien jaar 40% van het exploitatietekort zou aanvullen. Later werd dat nog iets teruggebracht, waardoor er een tekort van ruim elf miljoen gulden overbleef voor de deelnemende partijen.
Eind goed, al goed
De provincie en de gemeenten dragen nog steeds bij aan de exploitatie van de tunnel. Efficiencymaatregelen door de jaren heen, geleidelijke groei van het aantal passanten en verlaging van de rentelasten hebben ertoe geleid dat de bijdrage in 2023 zal zijn gedaald tot € 25.000,-, en een fractie van de bijdrage in de jaren tachtig van de vorige eeuw.
Oplopende kosten
In eerste instantie dacht men de tunnel voor 72 miljoen gulden te kunnen bouwen. Op het moment dat het definitieve besluit tot aanleg werd genomen, was de raming al bijgesteld naar 92 miljoen gulden. Bij de oplevering in 1977 stond de teller inmiddels op 142 miljoen gulden, onder andere omdat het project werd uitgebreid met een aansluiting op de A16. Bij de prognose voor het aantal passerende voertuigen was men onder andere uitgegaan van een explosieve groei van ’s-Gravendeel. Het aantal voertuigen bleef in het eerste jaar steken op gemiddeld 3.000 per dag. Terwijl op het drievoudige was gerekend.
Actiecomité
In 1981 had de Kiltunnel een exploitatietekort van 18 miljoen gulden, waarvoor de provincie en de betrokken gemeenten moesten opdraaien. Zij hadden zich immers garant gesteld. In 1981 kwam het ‘Kiltunnel kilt Dordrecht’ in actie. Bij de tunnel werd een manifestatie georganiseerd tegen de dreigende bezuinigingen en lastenverzwaringen voor de bevolking als gevolg van de tekorten bij de Kiltunnel. Beide tunnelbuizen werden enkele uren geblokkeerd. De gemeente Dordrecht dreigde zelfs het Rijk voor de rechter te dagen. Na een motie in de Tweede Kamer werd besloten dat het Rijk gedurende tien jaar 40% van het exploitatietekort zou aanvullen. Later werd dat nog iets teruggebracht, waardoor er een tekort van ruim elf miljoen gulden overbleef voor de deelnemende partijen.
Eind goed, al goed
De provincie en de gemeenten dragen nog steeds bij aan de exploitatie van de tunnel. Efficiencymaatregelen door de jaren heen, geleidelijke groei van het aantal passanten en verlaging van de rentelasten hebben ertoe geleid dat de bijdrage in 2023 zal zijn gedaald tot € 25.000,-, en een fractie van de bijdrage in de jaren tachtig van de vorige eeuw.
